Niepełnosprawności uczyłam się z córką

Irena Szewczyk fot.: eMKa/Express-Miejski.pl

Stowarzyszenie „Integracja” na Ziemi Ząbkowickiej istnieje i działa od 13 lat. Początki nie były łatwe i nie chodzi tylko o samą działalność, ale i odbiór lokalnego środowiska. Dziś w przedszkolach i szkołach, obok dzieci pełnosprawnych funkcjonują te niepełnosprawne. W klasach integracyjnych dzieci uczą się żyć i pomagać, tym którzy są słabsi i tej pomocy potrzebują.

Stowarzyszenie prowadzi szereg zajęć i odpowiedzialne jest za zapewnienie dowozu podopiecznym do ośrodków kształcenia i na terapeutyczne zajęcia. Ponadto Olimpiada integracyjna organizowana na Dzień Dziecka przyciąga na Halę Słoneczną ponad 300 osób.

- Od 3 lat bierzemy udział w Pielgrzymce Osób Niepełnosprawnych organizowanych przez Archidiecezję Wrocławską – wymienia Irena Szewczyk, Prezes Stowarzyszenia „Integracja”. - Także od wielu lat uczestniczymy w rajdach osób niepełnosprawnych, organizowanych przez Witka Barylaka.

W działalności stowarzyszenia chodzi o to, by podtrzymać więź podopiecznych z osobami pełnosprawnymi, by odnalazły się w środowisku.

- Szkoła przystosowuje i uczy dzieci niepełnosprawne funkcjonować. Chodzi o to, by po jej skończeniu, nasi podopieczni nie byli zamknięci ze swoimi rodzicami w domu, by mieli możliwość wyjść i spotkać się z osobami z podobnymi problemami.

Ponadto w każdy wtorek po południu odbywają się zajęcia świetlicowe. W zeszłym roku finansowane przez Fundację Polska Miedź KGHM.

- Dzięki tym środkom zajęcia świetlicowe były prowadzone przez fachowców, osoby, które świetnie dogadywały się z dziećmi – mówi Irena Szewczyk. – Zajęcia te bardzo dużo dały naszym podopiecznym. W tym roku także staram się o otrzymanie takiej pomocy.

Na wtorkowe spotkania do Centrum Terapeutycznego przy ulicy 1 Maja, przychodzą także rodzice.

- Te spotkania dużo pomagają rodzicom. Jest to okazja do rozmowy, wymienienia się doświadczeniami i troskami dnia codziennego – opowiada prezes stowarzyszenia.

Rodzicom z dziećmi niepełnosprawnymi jest dużo ciężej. Przychodzą chwile zwątpienia, bezsilności. A stowarzyszenie daje oparcie, zapewnienie, że są osoby, które mają podobne problemy. To pewnego rodzaju grupa wsparcia.

- Kiedy 23 lata urodziła mi się córka Kasia z zespołem Downa, nie wiedziałam co mam robić, jak pomóc mojemu dziecku. Dziś jest zupełnie inaczej, świadomość środowiska jest większa. Jesteśmy także bardziej przychylni. To co inne, budzi niepokój i obawę.

Irena Szewczyk do pracy z dziećmi niepełnosprawnymi zachęca uczniów, którzy jako wolontariusze włączają się do pomocy.

- Nie każdy jest stworzony do tego, by pracować z dziećmi niepełnosprawnymi. Początkowo widzę strach wśród, tych którzy w stowarzyszeniu pojawiają się po raz pierwszy, ale z czasem widzę, że zaczynają się włączać, uczestniczyć, chcą być, przychodzą, pomagają. Po wycofaniu, chwilach obserwacji, następuje przełamanie i chęć niesienia pomocy – tłumaczy.

Młodzież, która angażuje się w pomoc innym jest wrażliwsza, delikatniejsza i przede wszystkim szybciej przystosowuje się do sytuacji ekstremalnych. Podobnie jest z dziećmi, które chodzą do klas integracyjnych.

- Klasy integracyjne, to był strzał w dziesiątkę, chociaż do dziś jest wiele osób, które uważają, że to nie tędy droga. Ja się z tym nie zgadzam – mówi Irena Szewczyk.

Dzieci, które mają w swojej grupie, czy klasie niepełnosprawnego rówieśnika czują się za niego odpowiedzialne. Troszczą się, martwią, pomagają. To uczy nie tylko odpowiedzialności, ale tolerancji i zrozumienia, że jest ktoś słabszy, kto wymaga naszej uwagi i przede wszystkim pomocy.

- Niepełnosprawności uczyłam się wraz z moją córką – tłumaczy prezes stowarzyszenia. – Gdybym nie urodziła córki z Zespołem Downa nigdy nie poczułabym, że mogę tak działać, pomagać dzieciom niepełnosprawnym. Kiedy dotyka nas niepełnosprawność bezpośrednio wówczas robimy wszystko, by ją nie tylko zrozumieć. Mnie sytuacja rodzinna zmusiła do tego, by zająć się tym problemem –mówi na zakończenie Irena Szewczyk.

eMKa/Express-Miejski.pl