Wścieklizna u zwierząt. Sanepid przekazuje ważne informacje

zdjęcie ilustracyjne fot.: mp

W związku ze wzrostem przypadków w Polsce w 2021 roku, PPIS w Ząbkowicach Śl. podaje informacje nt. wścieklizny u zwierząt oraz postępowania poekspozycyjnego u ludzi.

Kontakt człowieka ze zwierzęciem podejrzanym o wściekliznę stwarza ryzyko zakażenia. Wścieklizna jest jedną z najdłużej znanych i najgroźniejszych chorób odzwierzęcych. Jest ona wirusową chorobą zakaźną dotykającą centralnego układu nerwowego, na którą wrażliwe są wszystkie gatunki ssaków, w tym ludzie. Wirus wścieklizny jest wrażliwy na wysoką temperaturę i światło słoneczne, ale jednocześnie jest wysoce odporny na niskie temperatury.

Należy przypomnieć, że wścieklizna jest chorobą śmiertelną i nieuleczalną stanowiącą realne zagrożenie dla ludzi. Konieczne jest zachowanie ostrożności w kontakcie ze zwierzętami dzikimi oraz domowymi określanymi jako nieznane, w szczególności niezaszczepionymi przeciwko wściekliźnie..

Wirus przenoszony jest ze śliną chorego zwierzęcia przez ugryzienie lub oślinienie uszkodzonej skóry człowieka lub błon śluzowych. Człowiek chory na wściekliznę również wydala wirusy ze śliną. Okres inkubacji wirusa może trwać od 3 od 12 tygodni (lub nawet dłużej). Po nim pojawiają się niespecyficzne objawy tj. bóle głowy, gorączka, nudności, niepokój, podniecenie oraz napady szału. Następnie pojawiają się porażenia mięśni i śpiączka. Charakterystycznym objawem wścieklizny u człowieka jest wodowstręt. W chwili wystąpienia objawów u człowieka zwykle jest już zbyt późno na pomoc, dlatego bardzo ważna jest szybka reakcja.

W przypadku ugryzienia człowieka przez dzikie lub domowe zwierzę ważne jest, aby jak najszybciej dokładnie przemyć wodą i mydłem ranę lub powierzchnię narażoną na kontakt ze zwierzęciem i niezwłocznie poinformować lekarza o fakcie pokąsania, oplucia lub zadrapania przez zwierzę, co do którego nie mamy pewności, że nie jest zakażone wirusem lub chore.

W celu zapobieżenia chorobie istnieje szczepionka, którą podaje się jak najszybciej po narażeniu na zakażenie. Decyzję o kwalifikacji do szczepienia podejmuje lekarz.

W przypadku zaobserwowania u zwierzęcia objawów nasuwających podejrzenie wścieklizny należy zgłosić się do właściwego miejscowo lekarza weterynarii, który oceni, czy podejrzenie jest zasadne. Należy też zachować daleko idącą ostrożność w przypadku znalezienia martwego zwierzęcia (m.in. lis, nietoperz).

W Polsce obowiązkowemu ochronnemu szczepieniu przeciwko wściekliźnie, zgodnie z ustawą o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt,  podlegają psy powyżej 3. miesiąca życia. Na obszarach występowania wścieklizny zalecane są również szczepienia kotów, a także zwierząt gospodarskich, jeśli mogą mieć one kontakt z dzikimi zwierzętami, takimi jak: lis, jenot, kuna itp.

Więcej informacji na stronie:

 https://www.wetgiw.gov.pl/nadzor-weterynaryjny/wscieklizna

em24.pl